Van bevalling tot de eerste uren van hun leven

Hierbij het verslag, de dames Mug en Scar liggen met het grut in de slaapkamerkast te tuttelen en kunnen zowaar even zonder me.Ga er even voor zitten, want het verslag is LANG!
Kitten nummer 1
Met het eerste kitten, het poesje, had Mug eigenlijk best wel "moeite". Twee uur nadat ze het vruchtwater had verloren kwamen de eerste weeën. Gelukkig had ze het bed verruild voor de inbouwkast in de slaapkamer, lekker donker en veilig. Na even zag ik een roze achterpootje eruit piepen, net zo eentje als die van Mug zelf. Een stuitligging dus. Toen ik eenmaal doorhad dat als ik met mijn hand met de weeën mee streek over haar lijf het kitten echt centimeters opschoof was het ook zo gebeurd. Ik vond het eigenlijk nog snel gaan voor een stuitligging, 20 minuten na de eerste wee kwam het op de wereld, 17 april 2006 om 14:30. Keurig navelstreng doorgebeten en placenta opgegeten. Toen ik het poesje wilde wegen merkte ik dat ik toch wel behoorlijk zenuwachtig was, ik moest even diep ademhalen om mijn bibberende handen tot kalmte te brengen. Een poesje van 114 gram, van tabbypatronen kan ik nog niks zeggen behalve dat het tabby is, schildpadje met weinig rood. Wellicht dat het rood net als Mug zelf later meer gaat tonen omdat het gestroomd is als het ware.Na een discussie is haar naam gekozen: Róisín van de Moeshoek. Roosje had mijn voorkeur, maar Rob vond dit mooier en aangezien het ook Roosje betekent, is dat het geworden.
Kitten nummer 2
Eigenlijk dacht ik dat het bij één zou blijven, want ze ging gewoon brokjes eten. Na een hele tijd werd ze echter heel onrustig en ging ze tegen Scar mauwen die aan de andere kant van de slaapkamerdeur zat. Dat is een ramp voor Scar, ze ziet Mug nog steeds als HAAR kind en als die in stress is, moet je er bij zijn.Toch had ik haar bij de eerste weggehaald, omdat ze toen Mug lag te persen echt bovenop haar ging liggen en dat kan toch niet lekker zijn als je weeën ligt te hebben. Maar ja, stress in de tent kon ik ook niet hebben dus hup, Scar er weer bij. Nog geen tien minuten later lag daar het drukke ventje dat ik ook al steeds in haar buik had gevoeld. 17 april 2006 om 15.30 uur.Mug had het wel gehad, daarom ontfermde Scar zich over de rest: keurig navelstreng doorbijten en de placenta opeten. Zo zorgzaam! Het is een zwart tabby katertje van 108 gram. Dit ventje hebben we Dorus van de Moeshoek genoemd.