Het ging niet helemaal van een leien dakje. Porcelina is een nogal onzekere poes en ook nu bleek dat. Ze wist niet goed waar ze haar kittens het beste kon laten en is tijdens de uren van haar bevalling van mand naar mand verhuisd. Uiteindelijk koos ze de in mijn optiek slechtste optie: het iglootje dat de
miskoop van 2013 was en in de hal staat. Misschien een logische keuze gezien het feit dat de hal een strategische plek is om alles wat in- en uit gaat in de gaten te kunnen houden, maar ik in de hal nooit stook en het dus normaal gesproken flink kil is.
Maar ja ik had toen ze in de hal begon te bevallen direct vloerverwarming en alle radiotoren open gedraaid, dus nu is het in het iglootje wel heel erg warm voor haar :-( Uiteraard staat de verwarming inmiddels op het laagste pitje.
Het eerste katertje werd geboren om 8:45 uur, het vierde om 11:25 uur. Het poesje liet er een gepaste tijd overheen gaan voor haar komst aangekondigd kon worden: zij werd om 15:55 uur geboren.
De kittens zijn erg klein, maar wel voldoende ontwikkeld en dus is er geen reden om direct zorgen over te maken. Zulke lichtgewichten heb ik hier alleen nog niet eerder meegemaakt: tussen de 70 en 87 gram. Twee van de vijf zijn al wat aangekomen (ja de twee eerstgeborenen dus dat is logisch), de andere drie moeten nog even wat beter hun best gaan doen.
Wat ik als bijzonder heb ervaren, is dat Porcelina op een hele oorspronkelijke manier beviel: gehurkt. Daar waar mijn andere poezen liggend op hun zij bevielen.
Aangezien staand bevallen niet in een mandje kan (dan kan je je niet goed afzetten op de grond), werd de bevalling voor de kittens wel heel letterlijk een bevalling, met de nadruk op val (op de grond). Maar voor Porcelina was dit een prettige manier, zo kon ze goed kracht zetten en kwamen de kittens na slechts enkele persweeën.
Desondanks was het in totaal behoorlijk zwaar voor haar, ik denk ook emotioneel gezien want ze leek niet goed te weten wat haar overkwam.
Porcelina is daarom nu nog erg moe, aan zichzelf of de kittens wassen is ze nog niet toegekomen. Als ik bij haar wegloop rent ze me achterna, twijfelend tussen mij te volgen of naar haar roepende kittens te gaan. Maar als ik ben daar waar zij me kan zien, dan ligt ze rustig met haar pootjes vooruit gestrekt zodat de kittens goed kunnen zogen.
Toch moest ik haar af en toe alleen achter laten, aangezien ik door een DSL-storing al dagenlang geen internet of telefoon meer heb en mijn mobiel in en rond het huis geen ontvangst heeft. En er toch een afspraak met een techneut van de netwerkbeheerder geregeld moest gaan worden na 3 dagen tevergeefs te hebben gewacht op de oplossing die door de provider was beloofd.
Terug naar de kittens: het zijn prachtkittens, alle vijf. Ik vind ze qua kopje stuk voor stuk op Porcelina lijken. En Emmaline ook qua lijf: mooi lang en pezig, maar daarbij heeft ze jammer genoeg wel wat ingeboet op de lengte van haar profiel.
Twee katertjes kwamen niet geheel zonder problemen op de wereld. Kitten nummer drie reutelt wat en nummer vier kwam blauw aangelopen op de wereld. Hij leek dood, maar ik heb hem door hartmassage en op te wrijven met ruwe handdoeken toch op gang weten te krijgen. Wat een geluk dat ik bij de keizersnede van Mijntje geleerd heb gekregen hoe een niet-ademd kitten te reanimeren!
Dit zijn ze dan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten