De Ballen van Bodhi

Vandaag was het een grote dag: de kittens zijn voor hun eerste enting bij de dierenarts geweest. Ze hebben zich keurig gedragen tijdens de autoreis, en als je je dan bedenkt dat het een uur rijden is naar onze dierenarts dan is dat helemaal bijzonder.
Kennelijk is het een heel makkelijk nestje, volgens de dierenarts hadden ze zulke mooie rustige hartjes, zo kalm maakte ze kittens kennelijk niet zo heel vaak mee. Nushi lag zelfs te pitten in de reismand en ik moest haar echt wakker maken om haar door de dierenarts te laten onderzoeken.

Alle kittens zijn helemaal in orde bevonden, de dierenarts vond dat ze er zeer welvarend uit zagen. In het bijzonder Wiesje, hihi die is dan ook wat je noemt stevig.

Bodhi bleek een verrassing in petto te hebben: op deze leeftijd voel je de balletjes bij katers meestal nog niet, maar nee hoor, Bodhi is goed bedeeld en bij hem is alles al duidelijk aanwezig. Beide balletjes zijn keurig ingedaald. Niet dat het uit gaat maken, want Bodhi verhuist niet als dekkater, maar het is toch altijd leuk om te weten dat hij helemaal compleet is, toch?

Ja hoor, alles zit d'r op en d'r aan

Bodhi heeft zich trouwens in de loop der weken ontpopt tot een allerliefst mannetje dat als hij maar even kans ziet op je schoot klimt om daar lekker te gaan slapen (en dat houdt hij gerust uren vol). Hij was kennelijk een beetje verlegen en had wat meer tijd nodig om te 'ontdooien'.
Ik moet wat meer mijn best doen om hem goed op de foto te krijgen (niet alleen vanaf de achterkant), want hij begint erg mooi te worden. Hij heeft de langste staart, de langste lynxpluimen op zijn oren, een mooie lengte in zijn lijf en voelt goed robuust. Hij is inmiddels gewend aan zijn in verhouding nog veel te lange ledematen en slaat niet meer over de kop. Wel kan hij nog prachtige acrobatische schijngevechten uitvoeren, daar kan hij zich echt op uitsloven.
Tot dat daar een einde aan gemaakt wordt door Wiesje die lak heeft aan mooie vechtspelletjes en zich gewoon met haar volle gewicht bovenop hem stort.

Wiesje, ja Wiesje is en blijft donderstraal nummer 1. Alles gaat wild en onbesuisd bij haar, en ze is ook altijd bezig. Slaapjes duren bij haar echt niet langer dan nodig, want er is nog zoveel om mee te spelen, zonde om die tijd te verslapen. Eten doet ze graag, en kieskeurig is ze dan ook niet. Ze lust eigenlijk alles wel, maar vers vlees als Carnibest en Lotgering toch nog wel het liefst.
Op schoot zitten doet ze ook wel graag, maar ze houdt het niet zo lang vol als haar broertje Bodhi.
Wiesje is net een bulldozer: breed en sterk. Ze gebruikt haar gewicht ook in de gevechten met haar broer en zusjes en wint dus altijd.

Dan Sweetie, een vreselijk lief maar ondeugend kitten. Ze houdt vreselijk van de aandacht van mensen en laat dat ook goed weten door keihard te spinnen. Op schoot liggen doet ze graag, en houdt dat net zo lang vol als Bodhi. Ondanks dat ze niet de kleinste van het nest is (dat is Nushi), is ze wel de lichtste. Eten is niet haar grootste hobby. Nog steeds gaat het eten van brokjes moeizaam, en is ze met het verse vlees zeer kieskeurig. Tinlo of Haaks barf hoef je haar niet voor te zetten, enkel Carnibest Eend en de vleesmix van Lotgering wordt door haar gewaardeerd. De tartaar waar de rest zo gek van is laat ze links liggen. Blik? Hooguit wat smaken van Animonda, maar ook niet van harte.

Tenslotte Nushi, de kleine afhankelijke meid. Een vrij bedaard kitten, maar wel een haantje de voorste. Ze is lief, en graag bij je in de buurt en ook op schoot, maar op schoot gaan liggen slapen zal ze niet snel doen. Sinds ik dit blogje schreef, slaapt ze elke avond samen met Bodhi op schoot net zo lang tot ik haar er vanaf zet.
Ze is vreeeeeselijk eigenwijs, doet precies waar ze zin in heeft en laat zich daar niet snel vanaf brengen. De katten en dus ook kittens mogen hier niet op het bureau komen. Dat weten ze goed. Wat ze ook weten, is dat ik om half elf 's avonds de lampen uit doe en het vertrek verlaat om de laatste avondrituelen voor het slapen af te handelen en dat ik dan daar niet meer terug kom.
Gisteren had ik mijn mobieltje vergeten, dus ik kwam na 5 minuten weer terug in die kamer en wat zie ik? Jawel, VIER kittens op het bureau. Drie maakten meteen dat ze wegkwamen, maar nummer vier, Nushi, moest ik echt optillen om eraf te zetten.

Nou, dat was het voor vandaag, de kittens zijn weer uitgerust van hun avontuur en hangen alweer in mijn broekspijpen...